Anguaño, nesti mercáu pletóricu de canales de streaming, resulta difícil recomendar o inclusive falar d’una película o una serie ensin mentar otres. Yá ta too inventao y, pa esplicar qué tenemos ente manes, lo normal ye acudir a frases del estilu de “ye como x, pero más siniestra”, o “ye como y, pero entemecío con z”. Quiciabes hemos buscar estándares nuevos pa falar de qué ye orixinal y qué non, y pueque la clave tea en que seya menester mentar milenta obres distintes pa facer una idea de cómo ye la obra nueva.

Si ye asina, la serie Yellowjackets ye de lo más orixinal que salió apocayá. Tien parte d’El Señor de les Mosques y de Viven, porque va d’un accidente d’avión que lleva a un equipu de fútbol femenín a lluchar pola sobrevivencia en monte, con tolo qu’ello lleva xuncío; una sociedá nueva con normes nueves, un orde nuevu y… digamos, formes estremes d’alimentación. Tien parte de Stephen King, porque vemos eses rapaces, yá muyeres, axuntándose de nueves un cuartu de sieglu dempués de vivir l’horror, toes pertrestornaes a la manera pecuñar de caúna y empobinaes poles circunstancies a revivir tolo qu’asocedió. Tien tamién parte de Lost, pos xuega a mostranos al empar lo ocurrío na viesca y lo qu’asocede agora, simultáneo y casando lo contao nes dos llinies de tiempu. Y hai un elementu sobrenatural, con sesiones d’espiritismu y badagüeyos, pero na dosis xusta como pa que podamos ser escépticos al respeutive y pensar que son coincidencies y fantasíes de mentes adolescentes.

Tien, arriendes de too ello, un repartu encabezáu por namás qu’actrices, y que la verdá que son unes actrizaces fuera serie (amás de mui bien escoyíes, porque nun cuesta xuncir cada versión adolescente cola adulta). Ente elles tán nada menos que Juliette Lewis (faciendo de la de vida más desastrada, y con una actriz como versión moza que pinta tener munchu futuru) o Christina Ricci (faciendo de la que yá taba pa enzarrar enantes d’estrellase). Resulta llamadero que, tando toes como una cesta figos, y nun siendo nenguna mui bona persona, consiguen que simpaticemos con elles al mostranos los horrores que vivieron, masque nun aparen de facer barbaridaes.

El mayor “pero” que se-y pue poner a la serie ye que te pon los dientes tan llargos cola primer escena, mostrándote hasta ónde van llegar les coses en monte, que pa desendolcar la trama de forma creyible hasta aportar a ello va necesitar lo menos trés temporaes. Sicasí, yá sabemos que va tener una segunda, y bien raro sedría que punxeren tantes perres y la dexaren a medies, colo que nun pinta qu’hebamos esmolecenos por eso.

Leave a Reply

La to direición de corréu nun va espublizase. Los campos riquíos márquense con *